Ondanks zijn micro-formaat is het beerdiertje een echt diertje. Het heeft 8 pootjes, ogen, zenuwen, spieren en een bek met een snuitje. Hij kan bijna 30 jaar lang extreme omstandigheden overleven.
Ondanks zijn micro-formaat is het beerdiertje een echt diertje. Het heeft 8 pootjes, ogen, zenuwen, spieren en een bek met een snuitje. Hij kan bijna 30 jaar lang extreme omstandigheden overleven.
Overal (over)leven
Het beerdiertje leeft overal om ons heen. Bijvoorbeeld tussen het mos, op stenen of dakpannen die met een beetje mos bedekt zijn. Maar beerdiertjes zijn ook aangetroffen op hoge bergen en in de diepte van de oceaan.
Handig tonnetje
Om te overleven, brengt het beerdiertje zichzelf in een soort slaapstand. Hij verschrompelt tot een klein tonnetje dat nog maar 3% water bevat. Vanuit die toestand kan hij zelfs na 30 jaar weer ontwaken, terwijl hij normaal maar enkele maanden oud wordt. Zodra de omgeving dat toelaat, komt hij weer ‘tot leven’. Een paar waterdruppels zijn genoeg.
Ruimte-experiment
In 2007 werd een aantal beerdiertjes met een raket de ruimte in geschoten. Na 10 dagen onbeschermd in de ruimte te hebben verkeerd, keerden sommige diertjes levend terug op aarde. Ze hadden extreme kou, vacuüm en hoge kosmische en uv-stralingen overleefd.
Vulpenstekelstrandbeerdiertje
Op dit moment zijn er 18 soorten beerdiertjes bekend in Nederland. Waarschijnlijk zijn dit er een stuk meer: omdat ze minder dan een halve millimeter groot zijn loop je er letterlijk zo langs. Een van de meest recente ontdekkingen is de soort Batillipes pennaki, in het Nederlands het vulpenstekelstrandbeerdiertje. Een naam die gegarandeerd voor een Scrabble overwinning zorgt, maar niet onlogisch. Deze beerdiertjes komen namelijk op stranden voor in de bovenste zandlagen. De rest van de naam verwijst naar een stekelig buisje dat eruit ziet als de punt van een vulpen, waarmee het beerdiertje algen opzuigt.
Bron en fotografie: Frans Roza.