Weerstand
Sinds de ontdekking van penicilline, het eerste bruikbare antibioticum , door Alexander Flemming in 1928 zijn heel veel levens gered. Maar door overmatig gebruik komt er veel antibiotica in het milieu terecht, met name rondom farmaceutische fabrieken en in de riolering. Hierdoor krijgen bacteriën in de bodem en het water de kans om weerstand tegen antibiotica op te bouwen. Deze resistentie heeft als gevolg dat antibiotica geen effect meer hebben bij het behandelen van bepaalde infecties bij mensen en dieren.
Opeten
Om resistentie tegen te gaan is het belangrijk dat de antibiotica uit het milieu verdwijnen. Hiervoor kunnen bacteriën worden ingezet die de antibiotica opeten en afbreken tot onschadelijke stoffen. Onderzoekers van de Washington University School of Medicine in St. Louis ontdekten hoe bacteriën dit doen. In vier verschillende bodembacteriën vonden ze drie sets van genen die actief werden wanneer de bacteriën penicilline aten. Met deze kennis slaagden de onderzoekers erin om de E. coli bacterie , een modelsoort, zo aan te passen dat hij floreerde op een dieet van penicilline in plaats van suikers.
Voorkomen beter dan genezen
Deze ontdekking brengt de wetenschap een stapje dichterbij om resistente bacteriën tegen te gaan. Om de grote hoeveelheden antibiotica in de bodem rondom de fabrieken en riolering aan te kunnen, moeten de onderzoekers nog wel de snelheid verhogen waarmee bacteriën de antibiotica afbreken. Daarom blijft het van levensbelang dat we verantwoord omgaan met antibiotica. Want voorkomen blijft altijd beter dan genezen.
Bron: Crofts et al. 2018 - Shared strategies for β-lactam catabolism in the soil microbiome .