bacterie ruimt PET-afval op

– apr 12, 2016

Een groot deel van de zeeën en oceanen is ernstig vervuild met plastic, dat is een enorm probleem. In de natuur duurt het meer dan tien jaar voordat plastic producten volledig zijn afgebroken. De microwereld kan dit afbraakproces hopelijk versnellen. Een nieuw ontdekte bacteriesoort breekt in slechts zes weken een PET-fles af.

eilanden van plastic

Grote eilanden van plastic vormen een dikke brei die op het oppervlak blijft drijven en het ecosysteem ernstig verstoort. Stukjes plastic verstoppen het spijsverteringskanaal van het zeeleven, of kan ze verstikken. Naast eilanden van plastic, is de oceaan ook gevuld met zogenaamd microplastic. Golfslag en stroming breken de grotere stukken plastic af tot microscopisch kleine deeltjes. Deeltjes die in het weefsel van zeedieren terecht komt en zich daardoor ophopen in de voedselketen. Toch lijkt het er op dat microben een manier hebben gevonden om zich aan te passen. 

Ideonella_sakaiensis_bacterie_plastic_PET_afval_1024x729.jpg

Ideonella sakaiensis weet zich te hechten aan plastic door kleverige draadjes te maken en zichzelf vast te plakken.

te koud

Japanse onderzoekers ontdekten een bacterie die PET afbreekt. PET, officieel polyethyleentereftalaat genoemd, wordt veel gebruikt voor plastic flessen en verpakkingen. De bacteriesoort Ideonella sakaiensis scheidt enzymen uit die het PET vloeibaar maakt waarna hij het gemakkelijk op kan zuigen. Zo breken zij bij een temperatuur van 30 graden Celsius een PET-fles binnen slechts zes weken af. De zeeën en oceanen hebben zelden zo’n hoge temperatuur. Hierdoor duurt het in de natuur langer voordat de bacterie een fles afgebroken heeft. Hoe lang precies, wordt nog onderzocht.   

verspreiding

De wetenschap staat te springen om deze nieuwe soort in te zetten tegen het plasticprobleem. Vooralsnog zijn er twee manieren waarop de bacterie gebruikt zou kunnen worden. Zo kunnen de onderzoekers Ideonella sakaiensis op natuurlijke wijze plastic laten afbreken. De bacterie verspreidt zichzelf dan naar alle vervuilde gebieden. Het gewenste resultaat bij deze goedkope optie laat logischerwijs wel langer op zich wachten. 

Een tweede optie is om de bacterie te kweken in het laboratorium en dan te verspreiden. Een stuk sneller, maar dit gaat wel gepaard met een lagere slagingskans. De wetenschappers zijn bang dat de bacteriën de overgang van laboratorium naar natuur niet overleven. De toepassing van deze uitzonderlijke bacterie staat dus nog in de kinderschoenen. Gelukkig is er veel interesse om Ideonella sakaiensis in te zetten en het wereldwijde plasticprobleem tegen te gaan.

Bron: Science